Rozpoznanie anafilaksji
Anafilaksja to ciężka, zagrażająca życiu reakcja alergiczna.
Pokrzywka lub obrzęk skóry o nagłym początku ( też kilka godzin) plus jedno z poniższych:
Zagrożenie górnych dróg oddechowych – narastający obrzęk języka, warg, podniebienia lub nagłośni. Pojawienie się chrypki, zaburzeń w połykaniu (“kluska w gardle”) jest bardzo poważnym objawem. W najcięższej postaci pacjent zaprezentuje stridor.
Zaburzenia oddychania – napad astmy.
Wstrząs – hipotensja. Jeśli pacjent ma cechy niestabilności hemodynamicznej i wygląda źle – pomimo normalnego ciśnienia tętniczego, również leczymy jak anafilaksję.
POKRZYWKA + ZAGROŻENIE LUB NIESTABILNOŚĆ W ZAKRESIE A (airways), B (Breathing) lub C (Circulation)
Kontakt z antygenem plus 2 z poniższych:
pokrzywka lub obrzęk skóry,
zaburzenia oddychania,
wstrząs,
ból brzucha, wymioty, biegunka.0
W przypadku pacjenta z reakcją anafilaktyczną w wywiadzie: kontakt z alergenem + spadek ciśnienia
Leczenie :
Usunąć czynnik wywołujący reakcję: natychmiast zatrzymać i odłączyć leki dożylne, wyciągnąć żądło itd.
Adrenalina. Należy ją zastosować od razu w dawce 0,5 mg domięśniowo i w razie niepełnej odpowiedzi powtarzać aż do skutku, co kilka minut.
Podanie adrenaliny jako jedynego leku daje większe szanse na uratowanie pacjenta niż podanie sterydów, płynów, leków antyhistaminowych i leków wziewnych bez adrenaliny.
Płyny – pacjent z anafilaksją może stracić z powodu narastających obrzęków do 30% objętości krążącej krwi w ciągu 5-10 minut.
W przypadku hipotensji koniecznie zaleca się podanie płynów w ilości 10 ml/kg w ciągu pierwszych 10 minut.
Należy jak najszybciej założyć kilka wkłuć obwodowych, bo przy spadku ciśnienia i narastającym obrzęku skóry może być to potem trudne.
Pozostałe kroki postępowania:
Zabezpieczenie dróg oddechowych. Drogi oddechowe u pacjenta mogą szybko ulec zamknięciu z powodu narastającego obrzęku twarzy, języka i krtani. Intubacja wykonywana w takich warunkach należy do najtrudniejszych. Intubację powinien wykonywać najbardziej doświadczony dostępny lekarz. Jeśli intubacja jest niemożliwa, należy niezwłocznie wykonać konikotomię.
Jeśli występuje duszność albo wstrząs – podaj tlen.
Jeśli reakcja jest ciężka albo źle odpowiada na adrenalinę domięśniowo, można podać adrenalinę dożylnie.
Dawka to 0,05-0,1 mg. Czyli ampułkę rozpuszczamy w 20 ml NaCl i podajemy 1-2 ml. Jest to 1/10 – 1/20 dawki stosowanej w RKO. Uważaj, żeby się nie pomylić, bo efekt po podaniu zbyt dużej dawki jest naprawdę przerażający (nasilona tachykardia podchodząca pod 200/min, drżenie całego ciała, niepokój).
Leki przeciwhistaminowe - Clemastin 2mg
Leki rozszerzające oskrzela.
Sterydy – w celu uniknięcia nawrotu reakcji podaje się najpierw dożylnie (Dexaven 8 mg), potem doustnie przez 3 dni, np. Metylprednizolon 1mg/kg.
U pacjentów przyjmujących przewlekle betabloker można podać Glukagon. Wyjściowo w dawce 1 mg w bolusie, potem można włączyć w pompie 1-5 mg/godzinę.
Postępowanie po ustąpieniu reakcji:
Pacjenta należy obserwować przez co najmniej 8 godzin po ustąpieniu objawów.
4-6h jeśli 1 adrenalina
6-8h jeśli 2 adrenaliny
>8h jeśli 3 i więcej
Jeśli reakcja narastała powoli, była bardzo ciężka, nie wiadomo, co ją spowodowało, pacjent jest dalej narażony na alergen (po przyjęciu doustnie leku albo pokarmu) albo pacjentowi zdarzała się reakcja dwuetapowa w przeszłości – rozważ przedłużenie obserwacji do 24 h.
Każdy pacjent powinien dostać do domu receptę na adrenalinę w ampułkostrzykawce. Powinien wykupić ją od razu po wyjściu ze szpitala i podać sobie sam w przypadku kolejnego epizodu lub nawrotu.
Obrzęk naczynioskurczowy bez cech anafilaksji, Obrzęk Quinckego
obrzęk okolicy ust, jamy ustnej, języka bez duszności, hipotensji
Leki Dexaven 8 mg, Clemastin 2-4 mg, Kwas traneksamowy 1 g (co 4-6h)